ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ - ΣΕΡΑΜΠΕΫ:
Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου στα εδάφη της νοτίου Βαλκανικής, που κατείχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία έγινε με την υπογραφή σύμβασης στις 17 Απριλίου 1869 μεταξύ του υπουργού δημοσίων έργων Νταβούτ Πασά και του Βαρώνου Maurice de Hirsch, ο οποίος ίδρυσε την εταιρεία Societe Imperiale des Chemins de Fer de la Turquie d' Europe. Η εταιρεία αυτή είχε ως έργο την κατασκευή και μόνο του δικτύου, ενώ την εκμετάλλευση θα αναλάμβανε η εταιρεία των Αυστριακών Σιδηροδρόμων του Νότου. Οι γραμμές που θα αναλάμβανε να κατασκευάσει ήταν: Κωνσταντινούπολη - Αδριανούπολη μήκους 319 χλμ., Αδριανούπολη - Αλεξανδρούπολη μήκους 149 χλμ., Θεσσαλονίκη - Σκόπια μήκους 243χλμ., Μπάνια Λούκα - Μποσάνσκι Νόβι μήκους 102 χλμ. και Αδριανούπολη - Σεράμπεϋ μήκους 243 χλμ. Το τελευταίο αυτό τμήμα ξεκινούσε από το σταθμό της Αδριανούπολης, που βρισκόταν στο σημερινό προγεφύρωμα του Κάραγατς (η αρχική ονομασία του σταθμού ήταν Κάραγατς) δυτικά του ποταμού Έβρου. Η δε σημερινή ονομασία του σταθμού Σεράμπεϋ είναι Septemvri. Στις 20 Ιουνίου 1873 γίνονται τα εγκαίνια της γραμμής Κωνσταντινούπολη - Σεράμπεϋ, της οποίας τμήμα αποτελούσε και η εν λόγω γραμμή. Την εκμετάλλευση των παραπάνω δικτύων τελικά δεν ανέλαβε η Αυστριακή εταιρεία, αλλά νέα εταιρεία που συνέστησε ο Hirsch, η οποία υποκατέστησε την προηγούμενη δική του, με την επωνυμία Compagnie Generale d' Exploitation des Chemins de Fer de la Turquie d' Europe (Γενική Εταιρεία για την Εκμετάλλευση των Σιδηροδρόμων της Ευρωπαϊκής Τουρκίας). Το 1879 την εκμετάλλευση την ανέλαβε νέα εταιρεία του Hirsch, η Compagnie d' Exploitation des Chemins de Fer Orientaux (C.O.). Με το τέλος του Α' Βαλκανικού Πολέμου και την Συνθήκη του Λονδίνου στις 30 Μαΐου 1913, η γραμμή περιέρχεται στο Βουλγαρικό έδαφος, αλλά συνέχιζε να είναι ιδιοκτησία της C.O. Με τη συνθήκη της Λωζάνης 24 Ιουλίου 1923 καθορίστηκαν τα σύνορα Ελλάδος και Τουρκίας αφήνοντας ένα τμήμα της γραμμής στην Ελληνική πλευρά, και ενός μικρού τμήματος στην περιοχή του Κάραγατς, το οποίο μαζί με την Αδριανούπολη υπάχθηκαν στην Τουρκία. Επίσης η συνθήκη προέβλεπε τη διαίρεση της γραμμής Κωνσταντινούπολη - Σβίλενγραδ, στην ελληνική με έδρα την Αλεξανδρούπολη και στην Τουρκική με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Τελικά το 1929 ιδρύεται η εταιρεία Franco-Hellenique des Chemin de Fer (Γαλλοελληνικοί Σιδηρόδρομοι Γ.Ε.Σ.) η οποία και αναλαμβάνει το Ελληνικό τμήμα της γραμμής Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο. Στις 7 Μαΐου 1954 το ελληνικό δημόσιο εξαγοράζει την γραμμή, η οποία και υπάγεται στην εκμετάλλευση των ΣΕΚ. Παρ' όλα αυτά η συνθήκη της Λωζάνης άφησε μια εκκρεμότητα μεταξύ των δύο χωρών. Το τρένο από Κωνσταντινούπολη προς Βουλγαρία περνούσε από τη σιδηροδρομική γέφυρα του Έβρου στο ύψος του Πυθίου και κατευθυνόμενο βόρεια, στο ύψος της Νέας Βύσσας περνούσε στο Τουρκικό τμήμα (δυτικά του Έβρου ποταμού), στάθμευε στο σταθμό της Αδριανούπολης (παλιός σταθμός) και στη συνέχεια στο ύψος του χωριού Μαράσια επανερχόταν στο ελληνικό έδαφος, για να μεταβεί στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα (σταθμός Σβίλενγραδ). Το αντίστοιχο θέμα υπήρχε και με το Ελληνικό τρένο, που είχε δρομολόγιο Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο (μέσω Αδριανούπολης). Ακόμα και το Orient Express ακολουθούσε αυτό το ιδιότυπο δρομολόγιο. Τον Σεπτέμβριο του 1971 η Τουρκία θέτει σε λειτουργία παράλληλη γραμμή ανατολικά του Έβρου ποταμού, η οποία περνάει από τον καινούργιο σταθμό της Αδριανούπολης (εντός της πόλης) με κατεύθυνση τα Τουρκοβουλγαρικά σύνορα. Αντίστοιχα στην Ελλάδα στις 2 Νοεμβρίου 1975 τέθηκε σε λειτουργία το τμήμα Νέα Βύσσα - Μαράσια, οπότε και παύει να διέρχεται το τρένο από την Τουρκία (τα επόμενα χρόνια η γραμμή αποξηλώθηκε). Σήμερα η χιλιομετρική αρίθμηση των σταθμών, ξεκινάει από το σταθμό Θεσσαλονίκης.
ΓΡΑΜΜΗ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ - ΣΕΡΑΜΠΕΫ ΓΡΑΜΜΗ ΝΕΑ ΒΥΣΣΑ - ΜΑΡΑΣΙΑ
ΣΤΑΘΜΟΙ-ΣΤΑΣΕΙΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ - ΣΕΡΑΜΠΕΫ